reisverslag 2
Blijf op de hoogte en volg Rachel
16 Februari 2015 | Ghana, Accra
Daar ben ik weer. Wat een leven hier, ik geniet nog steeds van iedere dag. Van alle indrukken die ik op doe. De cultuur begint me te wennen. Voel me steeds minder een buitenlander ondanks ik bijna geen blanken gezien heb hier. Het is hier alles behalve toeristisch. We hebben al wel leuke contacten met een aantal Ghanese, dat is echt gezellig. Ik kan het hand gebaar wat ze hier doen bij een ontmoeting inmiddels maken en mijn nieuwe Ghanese naam is: Adowja of zo iets. Mensen krijgt hier de naam naar de dag dat ze geboren zijn in de week. We zijn inmiddels ook begonnen als fysiotherapeut in het ziekenhuis. Wij als Nederlanders mogen echt van geluk spreken dit we in Nederland leven en zulke goede een mooie ziekenhuizen hebben. Geen een ziekenhuis bed ziet er het zelfde uit. Alles is oud en vies. In mijn ogen niet echt mens waardig, maar het ergste vind ik dan nog wel dat er alleen mensen komen die een soort van verzekering kunnen betalen. Als je hier geen geld heb kan je ook niet geholpen worden en ben je gewoon aan je lot over gelaten. Echt zo raar om dat te beseffen. Zo ook voor de mensen die naar de fysiotherapie komen. De armoede is hier zo groot er leven zoveel mensen in een krot. Kunnen niet schrijven of lezen. Dus per slot van rekening zijn er in verhouding weinig patiënten voor hulp. Ik vind dat erg frustrerend. Je wilt zoveel, maar ik kan zo weinig doen. In het ziekenhuis is de hoofdfysiotherapeut en zijn assistent erg onder de indruk van onze manier van handelen en aanpak met patiënten, want we mogen bijna alles zelfstandig doen. Denk dat ze het ook wel makkelijk vinden zo haha. Ze zitten (liggen half op de stoel) er bij en kijken er naar. En veel dingen die ze doen zijn erg achterhaald of veroudert. Maar ja daar zeg ik niks van haha. Bij ons in de buurt heb je een super mooi strand maranatha genoemd. Waar je met een houten bootje naartoe kan varen. Echt een plek waar je kan genieten en relaxen. In het weekend is er is kampvuur en gezellige muziek. Het is echt genieten daar. Maar de chief van dat stuk grond heeft het verkocht aan een rijke man uit Italië en gaat en een mega resort bouwen. Het is zo zonden voor de mensen die daar wonen die worden allemaal verjaagt. Ze hebben al niks de meeste kunnen niet lezen en schijven dus hebben geen toekomt. Als ik daar zo rond loop dan heb ik echt het gevoel, wat hier is moet gewoon behouden blijven en niet verwesteren of langzaam opgebouwd worden. In het bootje terug naar huis zaten er veel schoolkinderen bij ons in de boot. We waren al bijna weg gevaren komt iemand vanaf het strand naar ons toe om zwemvesten aan te geven dat was verplicht. Omdat de politie aan het controleren was. Er kwamen 3 zwemvesten voor ons en de kinderen kregen er geen. Wij kunnen zwemmen en de kinderen niet. zo krom haha. Het fruit is hier zo lekker. We liepen langs een kraampje waar je gesneden sinaasappels kan kopen. Zo’n lief oud vrouwtje zat daar tussen de sinaasappels, Ze vertelde dat haar mes om de sinaasappels te snijden met de trotro mee is gegaan naar de markt in een andere plaats om te laten slijpen en dat was haar enige mes dus kon ze de hele middag niet verkopen. De andere dag zijn we terug gegaan om bij haar te kopen. Zij ook weer gelukkig. Zaterdag was het Valentijnsdag en heb ik jaco moeten missen hier wordt die dag gezien als een nationale feestdag. We zijn de stad in gegaan om te feesten. We waren de laatste die naar huis gingen dus denk dat het wel gezellig was haha. Er wordt alleen van die Afrikaanse muziek gedraaid en die mannen hier dansen een beetje als van die oer mensen ofzo wel grappig om te zien. Tot de volgende keer doei.
-
16 Februari 2015 - 22:38
Marianne Akkermans:
Mooi verslag weer Rachel! -
16 Februari 2015 - 23:19
Diana Hack:
Hoi Rachel. Ik heb net je prachtige verslag voor zitten lezen hier in Oostenrijk. Ze doen je allemaal heel veel groetjes, Albert, Fried, Tonnie, Anouk, Stephan, Teun, Roos en wij pa en ma. Liefs en tot hoors.. We missen onze ski lerares!! -
18 Februari 2015 - 09:42
Marie-rose:
Hoi Hoi Rachel,
Ik zie het je hebt de Afrika-micobe te pakken. Het is zo'n prachtig continent, maat met gigantische extremen. En je wil zo veel doen om te helpen, maar bent gewoon beperkt, ook dat komt zo bekend voor.
Geniet en probeer zoveel mogelijk rond te trekken en te zien, dit is echt een unieke ervaring voor jullie.
Lieve groeten
Marie-Rose
PS: Het weer is hier in verhouding ook niet slecht en ik ga zondags morgens rijden met Nemo en Femke met Jet. Hopelijk kan Martine snel inpikken want ik weet niet wei van beiden, zij of Enze, er het meest aan toezijn. Donderdag gaan we weer naar Zaamslag voor het Carousel.
M-R -
18 Februari 2015 - 13:25
Mariëlle:
He Rachel,
Wat leuk om te lezen dat je zo aan het genieten bent van alles.
Grappig dat ze je ook een Ghanese naam hebben gegeven;)!
Een strandje in de buurt is ook wel relaxed! Alleen jammer inderdaad dat er dan weer een resort moet komen..!
Ben weer benieuwd naar je volgend verhaal!
Liefs,
Mariëlle -
19 Februari 2015 - 19:40
Martine:
Hoi Rachel
Wat een ervaringen ,geniet met je mee van je verhalen .wat een andere wereld dat beseffen we niet altijd
wat leven we dan in een luxe .
Sterkte meid en tot gauw
martine -
27 April 2015 - 12:22
Joelle:
mijnschoonmoeder woont in Accra Nima en ze heeft ernstige problemen met haar rug. wij sturen geld naar haar voor een 'machine', want ze is op een plek waar blanke en zwarte mensen werken, heeft eerst Afrikaanse medicatie gehad die het alleen maar erger maakten en moet nu dus in een scan neem ik aan. nu ik lees over de ziekenhuizen en gezondheidszorg in Accra schrik ik. Wat zou jij ons adviseren?
joelle
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
