A long time ago..

Hallo allemaal, mijn eerste verslag van de reis. Graag wil ik wat indrukken die ik hier mee maak proberen te delen met jullie. De vliegreis was goed verlopen. Na de tussenlanding in Londen in het vliegtuig naar Accra begon ik het gevoel te krijgen dat ik richting een andere wereld deel ga. Voor, achter en naast mij waren allemaal Ghanese. De enige blanken was Wilmiek naast mij. In de hoofdstad hebben we een nacht in een hostel geslapen, omdat we ‘s avonds geland waren en het te gevaarlijk is om ‘s nachts te reizen. Het huis waar we wonen is een fijn huis. we hebben een waterput dus kunnen gewoon douche. Gelukkig met koud water want het is hier super warm. Je plakt de hele dag. Wij lopen hier met lange broeken/ rokken omdat dat hier een gewoonte is. Mannen lopen nooit met een blote buik over staat. Dat kan hier echt niet. We hebben ook wat huisdieren. Maar ik denk dat de baby poesjes hier niet lang te leven hebben want die gaan hier gewoon de pan in bij pursy, onze huisbaas. Een hele vriendelijk jonge, het huis is van zijn familie en hij past erop. Hij beschouwd ons als zussen en wilt graag voorkomen dat er iets gebeurt met ons hij help ons met alles. We hebben vaak geen stroom omdat er in Ghana een stroom tekort is. Er is iets mis met een stuwmeer dat stroom opwekt. De oplossing hier is dat iedere plaats om de buurt stroom krijgt. Het is hier om 7 uur s ’avonds al aarde donker. Gisteren avond zijn we wat gaan drinken maar je ziet hier echt niemand lopen op straat :p Terug naar huis kan je dan ook maar beter een motor taxie aanhouden waar je met 3 of 4 mensen op stap. Gisteren ochtend hebben we hebben een bezoek gebracht aan het ziekenhuis. De voorkant van het gebouw ziet er goed uit. Zodra je binnen stap zitten er rijen mensen te wachten om geholpen te worden. In de gang kom je gewoon een vat tegen met een kraantje eraan om handen te wassen, maar het ziet eruit of het al een tijden niet gebruikt is. We hebben de directeur een hele vriendelijke man, de hoofdzuster in een lekker rommelig kantoor en de fysiotherapeut Paul gesproken. Een ding hadden ze allemaal gemeen ze heten ons allemaal van harte welkom (gelukkig). Als ik de fysiotherapie kamer moet beschrijven, ga je denk ik 50 jaar terug de tijd in, maar met dan wel 1 hometrainer er in. Donderdag is onze eerste werkdag. Ik ben benieuwd. We zijn daarna naar de markt in Kasseh gegaan om witte stof te kopen om op maat gemaakte pakken laten maken bij een naaister bij ons in de straat. Om in het ziekenhuis mee te gaan werken. Op de markt is het een grote chaos net als in de film het was een hele grote markt met alleen maar lokale spullen. Veel eten de meest rare dingen. De geur was soms niet om te harden haha . De enige blanken die er rond liepen waren wij. Zo veel mensen het ziet er uit net zoals in de film alles wordt met oude kruiwagens en boven het hoofd mee genomen. We hebben even zitten eten in een iets luxer tentje waarbij geen een tafel of stoel nog mooi heel was. De kippen lopen gewoon rond je heen. Zolang ik er nog niet ziek van wordt, vind ik het best. Het ziekenhuis waar wij gaan werken is een half uur rijden met een trotro. Het is een oud busje zonder gordel waar 14 personen in moeten maar eigenlijk niet in passen. Ik heb ook nog geen trotro gezien waar nog geen scheur in de voorruit zit. Niet alleen mensen stappen in. Er gaan veel goederen op het dak of in de trotro. Kippen gaan gewoon op schoot en scheuren maar. De weg er naar toe is slecht, allemaal gaten in het wegdek dus je wordt van links naar recht geschut tegen elkaar aan haha. Je kan ook beter niet teveel mee kijken met de chauffeur want ze halen in, op de meest onmogelijke momenten. Terug naar huis hadden we een auto taxie waarbij de laatste passagier in de kofferbak zat. We werden aangehouden door de politie want dat mocht natuurlijk niet maar toevallig moest hij ook ergens naartoe in onze richting en de politieagent vond ons ook wel interessant denk ik dus stapte hij ook maar in. met 2 man op de bijrijders stoel. Ik moest er wel om lachen dit soort dingen maak je echt nooit mee in Nederland. Kinderen roepen allemaal blafeloows naar ons dat betekend blanken. Iedere plaats heeft zijn eigen taal buiten het Engels om. We kennen al een aantal woorden. Tot ziens op mijn volgende verslag.